Ponieważ urzędnicy zobowiązani są do samodzielnego sfinansowania od 30 % do 50 % kosztów opieki zdrowotnej, nie odprowadzają jednak składek na obowiązkowe ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenie od utraty pracy, wysokość wynagrodzenia pobieranego przez urzędników odpowiada wynagrodzeniu brutto pracowników prywatnych (100 %) po potrąceniu przypadającej na pracownika części na ubezpieczenie w emerytalne i ubezpieczenie od utraty pracy.

Wykres 2 pokazuje, że wysokość na obowiązkowe kształtowała od 1995 r. na poziomie od 38 % do 42 % wynagrodzenia brutto (= wynagrodzenie netto + część składki przypadająca na pracownika).

Wysokość odprowadzanej do części składki przypadającej na pracodawcę i części przypadającej na pracownika wahała się w obu przypadkach pomiędzy 19 % a 21 % wynagrodzenia brutto (dokładne ramy czasowe zob. załącznik).

Udziały pracodawcy i pracowników w składkach na kształtowały się na poziomie od 19 % do 21 % wynagrodzenia brutto (szczegółowe ramy czasowe znajdują się w załączniku).

przypadającej na pracodawcę części składek na ubezpieczenie społeczne pracowników prywatnych (ok. 19–21 %, co – jak wykazano na wykresie 2 – odpowiada w przybliżeniu połowie całkowitej wysokości na ),

W związku z powyższym Komisja odrzuca możliwość zastosowania przypadającej na pracodawcę części składki na jako punktu odniesienia, ponieważ urzędników – w przeciwieństwie do pracowników prywatnych – nie obciąża żadna część odprowadzanych za nich obowiązkowych składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenie od utraty pracy.

Tym samym w odniesieniu do stawki na Deutsche Post odniosła w 2006 r. korzyść komparatywną w wysokości [10–15] % wynagrodzenia brutto urzędników.

Korzyść komparatywna w odniesieniu do stawki na w stosunku do usług nieobjętych regulacją cen (stawki składki jako wartość procentowa wynagrodzenia brutto urzędników)

Obliczenia przeprowadzone w ramach decyzji z 2011 r. w sprawie rozszerzenia zakresu postępowania wyjaśniającego, w których uwzględniono oba elementy rekompensaty, wykazały, że Deutsche Post rzeczywiście mogła stosować stawki składki na ubezpieczenie społeczne na poziomie od 10 do 14 punktów procentowych niższym od łącznej wysokości obowiązkowych składek na (część przypadająca na pracodawcę + część przypadająca na pracownika) stosowanych przez konkurencyjne przedsiębiorstwa z sektora prywatnego.

Całkowita jest formalnie rozdzielana na część przypadającą na pracownika i na pracodawcę, przy czym na każdego z nich przypada mniej więcej połowa kwoty łącznej.

Pomimo że stawka składki na została zdefiniowana jako procentowa część wynagrodzenia brutto pracownika prywatnego (wynagrodzenie netto + składka na ubezpieczenie społeczne przypadająca na pracownika), to Deutsche Post określa punkt odniesienia REK poprzez pomnożenie stawki składki REK wynoszącej [20–25 %] przez wysokość wynagrodzenia pobieranego przez urzędników.

Ponadto należy stwierdzić, że przypadająca na pracodawcę część składki na (od 1995 r. od 19 % do 21 %) była również znacznie niższa od stawki 33 % wynagrodzenia brutto urzędników określonej w ustawie o emeryturach z 1995 r. jako punkt odniesienia dla wysokości składki odprowadzanej przez Deutsche Post do funduszu emerytalnego.

„przeciętna zagregowana stopa na i zdrowotne (average itemised social contribution rate – AISCR) dla świadczenia (lub grupy świadczeń)” oznacza sumę składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne wpłaconych od tego świadczenia przez beneficjentów, podzieloną przez całkowity dochód z tego świadczenia (tj. otrzymane świadczenie brutto);

Przeciętne zagregowane stopy opodatkowania (average itemised tax rates – AITR) oraz przeciętne zagregowane stopy na i zdrowotne (average itemised social contribution rates – AISCR) z jednoczesnym podziałem ze względu na:

Stawka składki REK obejmuje przypadającą na pracownika część na ubezpieczenie oraz na dodatkowe ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków.

Władze niemieckie przychylają się do opinii, że jako punkt odniesienia do obliczenia wysokości na odprowadzanych przez konkurentów Deutsche Post należy przyjąć wysokość rynkowego wynagrodzenia.

Po pierwsze, wysokość kosztów socjalnych, które nie są typowe dla warunków konkurencji, określana jest w ekspertyzie na podstawie przypadającej na pracodawcę części składki na , jednakże wartość zobowiązania # 2 ustalana jest w oparciu o stawkę składki REK.

Wartość przypadającej na pracodawcę i na pracownika części składki na wynosi w obu przypadkach 20,5 % wynagrodzenia brutto pracownika prywatnego.

Stawka na przekazywanej do drugiego filaru, będącego filarem kapitałowym, ma wzrosnąć do 4 % w 2011 r. oraz do 6 % w 2012 r., co ma zwiększyć całkowity koszt reformy w latach 2011–2012 do poziomu odpowiednio 0,8 i 1,2 punktu procentowego PKB.

Po drugie, we wcześniejszych przypadkach Komisja zatwierdziła taki poziom pomocy, że przyszłe koszty społeczne zasiedziałego operatora pocztowego ograniczono do poziomu na obowiązującego konkurentów.